Waarom loop ik hard? Waarom wil ik een hele triatlon doen?
Het geeft een magisch gevoel.
De energie die vrij komt tijdens het sporten is onbeschrijfelijk. Ik heb nooit drugs gebruikt maar ik kan me niet voorstellen dat het beter is dan het gevoel dat ik recent ervaarde tijdens m’n eerste marathon.
En ja, het was ook zwaar. Moeilijk. Pijnlijk. Diep gaan. Net als het echte leven.
Alleen was dit een keuze: “Vrijwillig lijden”.
Waarom zou ik daar bewust voor kiezen?!
Moeilijk te omschrijven. Dat gevoel, die emotie. Het geeft me het gevoel dat ik LEEF.
Het geeft me toegang tot m’n emoties. Toegang tot innerlijke rust en vrede.
Een diep gevoel van verbinding. Met mezelf en met alles en iedereen om me heen.
Het is voor mij een vorm van zingeving. Tijdens het lopen kom ik uit m’n hoofd, voel ik me heel aanwezig en zit ik echt in m’n lichaam. Ik kan puur ZIJN.
En achteraf… een diep voldaan gevoel. Alsof ik de hele wereld aan kan.
Door jezelf uit te dagen, kun je je grenzen verleggen en groeien als mens. Hoe voel je of dit een gezonde uitdaging is of dat je jezelf leeg trekt?
Hoe voel je of pijn lijden “goed” is?
De vraag is: wat is de onderliggende motivatie? Waarom zoek je die grens op? Vanuit een innerlijke kracht of een vechtende externe kracht om iets “te bewijzen”.
Steeds over je grens heen gaan zonder in verbinding te staan met jezelf kan onbewust zorgen voor roofbouw. Bij atleten noemen we dit overtraind en op de werkvloer overspannen.
Vrijwillig lijden is een bewuste keuze. Het geeft veerkracht. Het lopen van deze marathon geeft mij kracht, rust en een diep gevoel van verbinding.
Op naar Almere: 10 september 2022, mijn eerste hele triatlon.
Welke keuzes maak jij om je krachtig en verbonden te kunnen en mogen voelen?
